تازگی ها دیگر دوست ندارم با اسباب بازی هام بازی کنم. اونا مال...

تازگی ها دیگر دوست ندارم با اسباب بازی هام بازی کنم. اونا مال بچگی هام بودن من دیگر بزرگ شدم. و اسباب بازی های بچگونه به درد من نمی خوره.

دیشب که دایی اومده بود خونه ما مهمونی و دید که من حسابی مثل مردا دارم به مامان کمک می کنم، به من قول دادند که تابستان من رو با خودشون ببرن مغازه. تازه بهم حقوق هم میدن. فقط باید یاد بگیرم که چطور می تونم تو مغازه کمک کنم و چه جوری می شه یه فروشنده خوب شد. منم می خواهم از حالا تمرین کنم.

باید حواسم رو جمع کنم و با دقت جای همه ی وسایل رو یاد بگیرم. تا اگه مشتری چیزی خواست بدونم کجاست و سریع بیارم.

توی مدرسه به ما جمع و تفریق کردن رو یاد دادن. باید بدونم که چه طوری پول بگیرم و بقیه پول مشتری رو پس بدم. اگه جمع و تفریقم ضعیف باشه، اونوقت اشتباه می کنم.

دایی می گفت: "یه مغازه دار موفق باید به مشتری احترام بگذاره و باادب جواب سوالهای مشتری ها رو بده، تا همیشه مشتری داشته باشه."

یه مغازه ی خوب باید جنس خوب داشته باشه و با انصاف برای جنسهاش قیمت بگذاره.

من می خواهم به همه ی این حرفها خوب دقت کنم و درست کار کنم تا وقتی بزرگتر شدم یه فروشنده موفق بشم.